Dertien een ongeluksgetal? Welnee. 2013 was het beste muziekjaar in de geschiedenis van Daans Muziek Blog. Een jaar waarbij we over tien jaar terug denken aan de fenomenale eerste editie van Best Kept Secret, de dood van Lou Reed en de enorme (media)hypes rondom de grootse albums van Arcade Fire, Daft Punk en Kanye West. Ook was 2013 het jaar waarin de gitaren het moesten afleggen tegen de elektronica en dance. Belangrijke acts als Arcade Fire, Vampire Weekend en John Grant gingen over op het elektronische experiment. Daarnaast leerden we van 2013 dat ‘commercieel’ helemaal geen vies woord is. Grote wereldhits scoren een hoge notatie in onze eindlijst. Enfin, genoeg inleidend gebabbel. Hierbij presenteert Daan u: de honderd beste nummers van 2013!
100. Temples – Keep In The Dark
99. Vondelpark – California Analog Dream
98. Low – So Blue
97. De Tweede Speeldoos – Dansen Met Jou
96. Robin Thicke ft. T.I. & Pharrell – Blurred Lines
95. Daniel Norgren – Whatever Turns You On
94. Franz Ferdinand – Love Illumination
93. Wolf In Loveland – Fold It Out
92. ZES – Love Will Take
91. Laura Muvula – Green Garden
90. Editors – A Ton Of Love
89. Lady Lamb The Beekeeper – Aubergine
88. Daughter – Youth
87. Boards of Canda – Reach The Dead
86. Janelle Monáe – Q.U.E.E.N. (feat Erykah Badu)
85. London Grammar – Hey Now
84. Kim Janssen – Drift
83. Macklemore & Ryan Lewis – Thrift Shop
82. Mozes and the Firstborn – Peter Jr.
81. Broeder Dieleman – Sneeuw
80. Stuurbaard Bakkebaard – Lost My Shadow
79. Traumahelikopter – Down The City
78. Wooden Saints – What If The Parachute Won’t Hold
77. Damien Jurado – Silver Timothy
76. Haim – The Wire
75. Stephen Malkmus & The Jicks – Lariat
74. Queens of the stone age – I Appear Missing
73. Unknown Mortal Orchestra – Swim and Sleep (Like A Shark)
72. Autre Ne Veut – Play By Play
71. Vampire Weekend – Unbelievers
70. Smith Westerns – Varsity
69. Ducktails – Under Cover
68. Savages – She Will
67. John Grant – Black Belt
66. Bombino – Amidinine
65. Tim Knol – If My Mind Could Beat My Heart
64. Gregory Porter – No Love Dying
63. The Maureens – Early June
62. Foals – My Number
61. Jonathan Wilson – Her Hair Is Growing Long
60. My Bloody Valentine – New You
59. Bleached – Outta My Mind
58. Yuck – Middle Sea
57. These New Puritans – Organ Eternal
56. Dan Michaelson and The Coastguards – Sheets
55. Jason Isbell – Cover Me Up
54. Jim James – State Of The Art
53. Half Moon Run – Full Circle
52. Portugal. the man – Purple Yellow Red and Blue
51. Local Natives – Black Balloons
50. De Jeugd van Tegenwoordig – Een Barkie
49. Glass Animals – Exxus
48. Devendra Banhart – Daniel
47. Atoms For Peace – Ingenue
46. Kanye West – Black Skinhead
45. Thee Oh Sees – Toe Cutter – Tumb Buster
44. Mikal Cronin – Shout It Out
43. The Knife – Full Of Fire
42. Vampire Weekend – Ya Hey
41. Nick Cave & The Bad Seeds – Jubilee Street
40. Toro Y Moi – Say That
39. Moderat – Bad Kingdom
38. Foals – Late Night
37. De Staat – Devil’s Blood
36. Disclosure – White Noise
35. Deerhunter – Monomania
34. Unknown Mortal Orchestra – One At A Time
33. Eefje de Visser – Nee Joh
32. The National – Sea Of Love
31. Ásgeir – King And Cross
30. Dj Koze – Nice Wölkchen
29. Yo La Tengo – Ohm
28. Suuns – Sunspot
27. Vampire Weekend – Diane Young
26. Arctic Monkeys – Do I Wanna know?
25. Deerhunter – The Missing
24. Bill Callahan – Ride My Arrow
23. David Bowie – Where Are We Now?
22. Darkside – Golden Arrow
21. Arcade Fire – We Exist
20. Nick Cave & The Bad Seeds – Higgs Boson Blues
Nick Cave is dit jaar begonnen aan zijn derde jeugd. Met Push The Sky Away maakte hij één van de beste platen uit zijn carrière en ook live is hij met zijn Bad Seeds in bloedvorm. In ‘Higgs Boson Blues’ horen we Cave zoals we de 55-jarige meester het liefste horen: meeslepend, grillig en intens. Maar bovenal tekstueel vlijmscherp. Inclusief passages over figuren als Robert Johnson en Miley Cyrus. De verhalende manier van zingen komt hier perfect uit de verf en doet je aan de lippen van Cave hangen. Ondertussen wordt de spanning flink opgeschroefd en ontploft de boel twee keer genadeloos. Geweldig.
19. Justin Timerblake ft. Jay-Z – Suit & Tie
Naast de comeback van grote sterren als David Bowie en de robots van Daft Punk, was 2013 het jaar van de terugkeer van één van ’s werelds betere popsterren: Justin Timberlake. Verdeeld over twee albums bracht Timberlake, na een radiostilte van zes jaar, 20 nieuwe liedjes uit. Daar zitten een aantal juweeltjes tussen. ‘Suit & Tie’ is zo’n juweeltje. Een meer op soul georiënteerde hit, met gladde blazers en dito strijkers. Een swingend nummer dat een aantal keer rigoureus verandert. Het geheel zit goed in elkaar en verandert drie keer van tempo en sfeer, waardoor het nergens saai is. Waren maar meer populaire popliedjes zo.
18. Mikal Cronin – See It My Way
Als iemand zich dit jaar heeft bewezen als begenadigd liedjesschrijver is het Mikal Cronin wel. Met MCII gaf de 27-jarige Amerikaan een masterclass popliedjesschrijven. ‘Shout It Out’, ‘Weight’ en in het bijzonder ‘See It My Way’ zijn hier uitstekende voorbeeld van. Het laatste nummer heeft een zonnige Californië-sfeer en een aantal belangrijke ingrediënten voor het perfecte liedje in dit genre. Een goede opbouw, een makkelijk mee-te-blêêren refrein en een fantastische gitaarsolo.
17. Hidde van Schie – Dusty Diamond Eyes *
In het kader van schitterende liedjes van eigen bodem: ‘Dusty Diamond Eyes’ van de liedjes-schrijvende kunstenaar Hidde van Schie. Een tijdloos en stemmig folkliedje van het dubbeldebuut The Mirror & The Razorblade/ Dusty Diamond Eyes. Verwacht kale instrumentatie en teksten vol mooie metaforen als “my heart is an empty house, build with broken trees”. Een vleugje Bob Dylan en Townes van Zandt. Maar Van Schie klinkt vooral als zichzelf met een even rustgevend als sfeervol liedje. Een groeiplaatje dat de tijd even stil laat staan.
16. Unknown Mortal Orchestra – So Good At Being In Trouble
2013 was een topjaar voor Unknown Mortal Orchestra. Het debuut uit 2011 was leuk, maar met II zette de band rondom Ruban Nielson een grote stap vooruit. Zowel op de plaat als live. Louter goede nummers verpakt in een heerlijke retro-productie. Soms flink groovend, spacy of psychedelisch. In single ‘So Good At Being In Trouble’ juist ingetogen en soulvol. Het gitaarrifje werkt keer op keer, de ingehouden zang ook, evenals het ingebouwde verslavingseffect. Knap gedaan. Dit nummer kun je met gemak tien keer achter elkaar luisteren zonder dat het gaat vervelen.
15. Volcano Choir – Byegone
Bon Iver’s Justin Vernon kan niet stil zitten. Neemt de beste man überhaupt wel eens vakantie? Anyway, ook dit jaar was hij weer niet uit de media te slaan. Was het niet met zijn garagerock-hobbyband The Shouting Matches of als gastzanger op het veelbesproken Yeezus van Kanye West, dan is het wel met zijn andere band, Volcano Choir. Met Repave maakte de groep een toegankelijkere plaat met duidelijkere songstructuren. Hoogtepunt is single ‘Byegone’. Een meeslepende rocksong met een grandioze opbouw. De climax bezorgt bijna standaard kippenvel. De vage tekst roept dan wel weer veel vraagtekens op. Prachtsong.
14. Arctic Monkeys – Snap Out Of It
Arctic Monkeys bewees op Best Kept Secret en Glastonbury met gemak een groot festival te kunnen headlinen en blijft zich – ook op plaat – vernieuwen. Na het relatief ingetogen Suck It And See kwamen Alex Turner en kompanen dit jaar met AM. Een stoere, zwoele en knap geschreven liedjesplaat met meer ruimte voor soul, R&B en hip-hop beats. Gevarieerd, verassend en met veel details. Arctic Monkeys doen meermaals een gooi naar het perfecte liedje. ‘Snap Out Of It’ komt daar akelig dicht bij in de buurt. Een rijke instrumentatie, goede opbouw en catchy refrein. Daarnaast ruimte voor sterke teksten en het geheime wapen van AM: die fucking fijne koortjes.
13. Daft Punk ft. Panda Bear – Doin’ It Right
Over de wisselend ontvangen Daft Punk-terugkeer, Random Access Memories, is alles al geschreven. Wat mij betreft is het mooie aan de plaat dat alles samen komt. Oud en nieuw. Gastartiesten en de twee Franse robots. Vooruitstrevende nummer en klassieke disco-elementen. ‘Doin’ It Right’ met Noah Lennox (Panda Bear/ Animal Collective) is één van de betere nummers van de plaat. Lennox en Daft Punk halen het beste bij elkaar naar boven. De zanglijnen lopen door elkaar heen, de productie is uitstekend en het geheel is nergens pretentieus. Sterker nog: dit gelaagde nummer is makkelijk te begrijpen. En vet. Vooral vet.
12. Deerhunter – Back To The Middle
Deerhunter gaat net als Arctic Monkeys, Vampire Weekend en Arcade Fire, goed met de tijd mee. Monomania is een nachtelijke garageplaat die perfect aansluit bij de tijdsgeest van dit moment, maar toch onmiskenbaar Deerhunter laat horen. ‘Back To The Middle’ is een simpel liedje uit de koker van Bradford Cox. Een springerig en slim nummer waarop tijdens Le Guess Who? May Day zelfs een heuse pit ontstond. Het fijnste zijn het gitaarspel en de gruizige bridge die overloopt in het aanstekelijke refrein. Deerhunter blijft één van de creatiefste bands ter wereld.
11. Parquet Courts – Stoned And Starved
Parquet Courts maakte één van de beste debuutplaten van het jaar. Light Up Gold staat vol urgente en no-nonsense uitgevoerde punkrock. Het langste en meest opwindende nummer heet: ‘Stoned And Starved’. Het rammelt en knarst maar klinkt ondertussen wel behoorlijk strak. Bijna richting de stonerrock. Verder een droge tekst over – jawel – stoned zijn en honger hebben. De opzwepende opbouw werkt tweemaal naar een krankzinnige gitaarsolo toe. Dat pakt goed uit, zelfs wanneer de laatste halve minuut opgaat in rondzingende feedback van gitaren. Het laat je weer uit de trance ontwaken.
10. Vampire Weekend – Step
Vampire Weekend heeft zich dit jaar opnieuw in de breedte ontwikkeld. Met het serieuzere Modern Vampires Of The City zoekt het kwartet uit New York de grenzen op. Inspiratie wordt gehaald uit R&B en vervormde autotune zangpartijen. Op voorhand klinkt dit als een vergezocht idee maar het pakt verbazingwekkend goed uit. ‘Step’ is een hoogbegaafd popliedje vol met ambitieuze en vooruitstrevende details zonder ergens te ingewikkeld te worden. De instrumentatie is zorgvuldig uitgemeten en Ezra Koenig haalt met gemak de lastigste noten. Leg je dit nummer naast het destijds speelse materiaal van debuut, gaat deze er meteen gedateerd van klinken.
09. Yo La Tengo – Is That Enough
Er zijn maar weinig artiesten die na dertig jaar nog steeds net zo relevant en vernieuwend klinken als Yo La Tengo. Hun zestiende studioalbum, Fade, is er één van hun sterkste en staat bomvol met lieve luisterliedjes. ‘Is That Enough’ is zo’n liedje waar je gegarandeerd blij van wordt. Een eerlijk, optimistisch en ietwat ouderwets nummer met zoete strijkers en een sfeer die de lente ademt. De samenzang tussen Ira Kaplan en Georgia Hubley past perfect en het opgewekte refrein is als altijd o zo charmant. Dat ze dit niveau nog lang vast houden.
08. Phosphorescent – Song For Zula
Met ‘Song For Zula’ heeft Matthew Houck’s Phosphorescent gewoon het anthem van 2013 gemaakt. Doodleuk zes minuten hetzelfde grootse loopje zonder dat het ergens vervelend of saai wordt. Een bekwame instrumentatie met goede strijkers in de bridge. Maar wat dit nummer echt naar grote hoogtes stuwt is de tekst. Houck ontpopt zich in ‘Song For Zula’ als een muzikale dichter die op verbluffende wijze liefde weet te vergelijken met onder meer een kooi. Wat een zeggingskracht heeft deze man.
07. Moderat – Let in The Light
Ook het tweede hoofdstuk uit het Moderat-boek is nog steeds onmiskenbaar de optelsom van Modeselektor en Apparat. Maar meer dan ooit maken ze op II gebruik van elkaars kwaliteiten. Het Berlijnse trio slaat een grensverleggende brug tussen pop en clubmuziek. ‘Let In The Light’ zit ingenieus in elkaar. Dat komt tot uiting in het eigen geluid, de ingehouden spanningen in de kwetsbare zang van Sascha Ring en de behoorlijk hypnotiserende songstructuur. Op het eerste gehoor best eenvoudig, maar stiekem bomvol geweldige elementen.
06. James Blake – Retrograde
De grote hype die James Blake begin 2011 teweeg bracht ligt alweer ver achter hem. Op het dit jaar verschenen Overgrown liet de 25-jarige Engelsman horen zijn veelbesproken debuut ontgroeid te zijn. In het meesterlijke ‘Retrograde’ horen we een warmer, voller en dynamischer geluid waarin Blake’s zangkwaliteiten meer indruk maken. Daarnaast kent ‘Retrograde’ een unieke opbouw die naar een door synthesizers gedragen climax toe werkt. Een soort van elektronische soul. Het kost misschien even voordat je dit vooruitstrevende nummer begrijpt en op waarde kunt schatten. Maar dan heb je ook een pareltje.
05. Disclosure ft. Sam Smith – Latch
Mogen we de gebroeders Guy (22) en Howard Lawrence (19) van Disclosure al tot genieën bombarderen? Met hun debuutplaat Settle hebben ze in ieder geval een dijk van een dance-plaat gemaakt. ‘Latch’ stamt eigenlijk al van eind vorig jaar, maar verscheen dit jaar als nog op het debuut. Het voorbeeld van een uitstekend popliedje. Uitstekende vocalen van gastvocalist Sam Smith, spannende instrumentatie, toegankelijk maar tegelijk ook spannend. Goed voor op de dansvloer, maar ook om rustig thuis op de bank te beluisteren. Een bijzondere combinatie. Maar het werkt. En hoe.
04. Charles Bradley – Strictly Reserved For You
Jáá. Charles Bradley. Wat moeten we nog zeggen over de beste man? Dat hij een bewogen leven achter de rug heeft? Pas op zijn 62ste met zijn debuut kwam? De inmiddels 65-jarige soulveteraan kwam dit jaar in ieder geval met zijn sterke Victim Of Love, dat meer Stax-achtige funk én het beste soulnummer van de afgelopen vijf jaar bevat: ‘Strictly Reserved For You’. Denk: zoete koortjes, een sterk Daptune-gitaartje, een krakende productie en niet te vergeten een fenomenale Bradley. Je voelt het leed en het gevoel in de stem van de oer-sympathieke zanger. Op dit niveau gaat Bradley gewoon nooit vervelen. Soul uit de boekjes.
03. Kurt Vile – Wakin’ On A Pretty Day
Kurt Vile pakte het dit jaar behoorlijk ambitieus aan. Lome, gitaar-georiënteerde en lange nummers maakten Wakin’ On A Pretty Daze tot een top release. Het bijna gelijknamige openingsnummer, ‘Wakin’ On A Pretty Day’, is nog altijd één van de hoogtepunten van dit muziekjaar. Vanaf de eerste seconde wordt er een ongedwongen, dromerige lentesfeer neergezet die bijna tien minuten vast wordt gehouden. Vile is beter, maar niet minder zweverig, gaan zingen en ook als gitarist is hij gegroeid. Dit nummer zit propvol goed gitaarwerk. Een nummer dat je even in een andere wereld doet verkeren.
02. Daft Punk ft. Nile Rodgers & Pharrell – Get Lucky
Wie kent hem niet? ‘Get Lucky’, de langverwachte comeback single van Daft Punk en tevens de sleuteltrack van 2013. Los van of je het een goed nummer vindt of niet, het idee alleen al is geniaal. Als populaire en onderscheidende dance-groep jaren niks van je laten horen en dan terugkomen met een onvervalst disconummer waarbij dan ook nog eens zowel Nile Rodgers (weer helemaal terug) en Pharrell aan meedoen. Het getuigt nogal van lef. Los daarvan: wat een nummer! Alles klopt aan deze wereldhit. Daft Punk en Pharrell zijn op hun best, maar de ware ster achter ‘Get Lucky’ is Nile Rodgers. Uiteindelijk is het toch het gitaarloopje dat dit nummer zo waanzinnig maakt.
01. Arcade Fire – Reflektor
Maar hét ware nummer van 2013 is ‘Reflektor’ van Arcade Fire. Ik heb zelden een band zich zo overtuigend horen vernieuwen als Arcade Fire op het dubbel-album Reflektor. De indierock van de eerste drie albums heeft plaats gemaakt voor meer dance en disco-invloeden, hetgeen perfect uit de verf komt met Lcd Soundsystems James Murphy achter de knoppen. Wat begint als een redelijk luchtig en dansbaar nummer verandert haast ongemerkt in een intense en meeslepende rocker van stadion-formaat. In dit nummer zit alles wat Arcade Fire zo goed maakt. Het ongrijpbare, opwindende en het grootse. Maar ook de unieke melodieën van echtpaar Wim Butler en Régine Chassagne en doodleuk David Bowie als achtergrondzanger. Je hebt haast oren te kort om te bevatten wat er allemaal gebeurt in de ongeëvenaarde wereld van Arcade Fire’s ‘Reflektor’.
De Top 100 beste Songs van 2013 is afkomstig van Daan’s Muziek Blog